Monochrome Cardigan

Gjithnje kur degjon tog-fjaleshin Bardh e Zi nuk mund te ndodhe te mos ju zgjohen ndjenja nostalgjie dhe kujtime te vjetra.
Keshtu me ndodhi dhe mua kur pashe fotot e postit te radhes qe rastesisht i beme poshte pallatit ku banoj qe nuk eshte as 100 metra larg pallatit te prinderve ku kam jetuar deri ne moshen 24 vjec.
Kjo eshte dhe rruga ku kalonim per te shkuar ne 8 vjecare dhe e njejta rruge qe pershkronim me vrap me cantat ne shpine tere gezim qe kishim mbaruar shkollen.Sot me duket shume e vogel ama kur ishim te vogla me dukej shume e madhe.Ai zoteria me blu i perkulur me duket sikur dhe ai ka gjithe jeten aty dhe besoj se duhet te banoje ne kat te pare sepse gjithnje eshte duke u marre me barishtet rrotull,po ne kishim dhe nje malore drejt se ciles beheshin gjithe garat kush shkon i pari fiton dhe te fundit s'e gjen asgje dmth :)
Dhe thuajse gjithe bisedat e ndaluara dhe te lejuara jane bere kryesisht maj te asaj malore,kehstu e quanim ne dhe shoqet tona asokohe, por s'ish gje tjeter vecse nje grumbull dheu i cili eshte ashtu i paprekur akoma.
Edhe pse pallatet gjigande  kane mbire si kerpudhat pas shiut maloren tone s'e ka rrafshuar asgje :)

Dhe ne kuader te kujtimeve qe mi solli koha dhe leja sot,me kenaqesi me duhet te konstatoj qe ne fund edhe me veshjen ndodh e njejta gje, me kombinimin bardhezi je gjithnje safe je gjithnje in dhe je gjithnje comfort pak a shume si me kujtimet :)
Sado ngjyra t'i shtojme jetes dhe veshjes ne fund mbetet vetem kujtimet Bardhe e ZI :)