Mad Albania

Ne do mbahemi mend si brezi i selfie-ve. Ata qe zbuluan veten e tyre jo nepermjet nje pasqyre por nepermjet nje ekrani  dhe mesuan pak nga pak ta dashurojne aq shume sa nuk kishin sy per askend tjeter. Tashme perqendrimi te vetja jote mundesisht me filtra dhe me hashtage #nofilter instead duket me i rendesishem  se cdo emocion apo personazh i rendesishem.
Dhe ne eventin e Mad kishte plot te tille te rinj te frymezuar te cilet padyshim jane pjese e epokes se selfie-ve dhe te cilet duan mbi te gjitha veten.
Une si rrallehere pranova ftesen per nje event te tille edhe pse e dija qe Clubet s'jane pika ime e forte pasi duan nje Outfit dhe Attitude qe ndoshta tani nuk me rri me. Gjithsesi une perpjekjet e mia i cova deri ne fund sigurisht duke u konsultuar me mikeshat ne nje numer selfiesh e belfiesh te pafund derisa u vendos. Kesaj rradhe looku do ishte very glam me nje doze ekstravagance Black dhe nje extreme makeup plus floke shume te lepira meqe jemi ne Club.
Pritja nga blicet eshte dhe adrenalina me e madhe per nje bloger nese sme besoni mua pyesni Ninen 😉
Me pas vjen porosia nuk e di si eshte per ju por per mua edhe pse im shoq drejton lokale prej 15 vjetesh prape eshte nje pain in the ass. Pse nuk mund ti thuash kamarierit thjesht si ndihesh dhe ai ta gjeje me magji cfare do. Pasi nga fjalori i pijeve me doli nje emer Pinacolada qe mesa mbaj mend eshte koktejl me pak alkol dhe me ananas ( per me shume check google) kamarieri thote serviret me shishe. Une ne shishe vetem Vodken dhe Martinin njoh ok i thame ate qe ka me pak alkol, keshtu perfunduam me Jegermeister qe per hir te te vertetes nuk ishte keq. Nje kane plot me akull dhe Red Bull dhe 2 mikesha qe s'pinin alkol!!!
Atmosfera sikur po ngrohej mes prezantimeve videove me gafa te Mad dhe muzikes e kengetareve te ftuar.
Pasi u shkunden dhe nje cift me ngjyre u fryne dhe qirinjte e tortes i mean qiriu i tortes cope 1 #take1 pra :)
Sigurisht qe s'mund te ikja pa bere ndonje gafe nga eventi e keshtu keshilloj nje djale per te hequr ca gota nga boksi pasi rrezikonin te rrezoheshin ne shesh. Pasi djali me pa i habitur kuptova qe s'paskesh qene kamarier. Nejse i kerkova falje dhe pashe oren 2. Aty filluan te grumbulloheshin ne stomak gjithe ndjenjat e fajit e nje lemsh kompleksesh qe nuk ja shpjegon dot as vetes por shkurt muhabeti me dilnin pyetjet Ca ben akoma ketu? si shigjeta ne cdo drejtim qe shikoja.
E te mendosh qe me se shumti shikonim vetem veten permes ekranit te aparateve celulare.

Photography is Courtesy of Genti Onuzi